ایمنی در کارگاه ساختمانی، پاورپوینت ایمنی در کارگاه ساختمانی، موارد ایمنی در کارگاه های ساختمانی، ایمنی در کارگاه های ساختمانی ppt، نکات ایمنی در کارهای ساختمانی، عکس های ایمنی کارگاه ساختمانی، موارد آیین نامه ای ایمنی در کارگاه ساختمانی

خارج از مباحث و اصول فنی و مهندسی، اصول و استانداردهای ایمنی از مهم‌ترین جوانب کار در کارگاه های ساختمانی میباشد که هر دو طرف، کارگر و کارفرما ملزم به رعایت کردن این استانداردها هستند. از طرفی رعایت ایمنی در کارگاه های ساختمانی منجر به کاهش خطرات و آسیب های جانی و مالی و در نتیجه کاهش دعاوی و ادعا ها میگردد. در این مطلب از سری مطالب ایمنی وبسایت آبستا سازه برخی از موارد ایمنی (مندرج در مبحث دوازدهم مقررات ملی ساختمان) که در تمامی کارگاه های ساختمانی باید رعایت گردد را ارائه میدهیم.

ایمنی عبارت است از :

الف: مصون و محفوظ بودن کلیه کارگران و افرادی که به نحوی در کارگاه ساختمانی با عملیات ساختمانی ارتباط دارند.

ب: مصون و محفوظ بودن کلیه افرادی که در مجاورت یا نزدیکی (شعاع موثر) کارگاه ساختمانی عبور و مرور، فعالیت یا زندگی می کنند.

پ: حفاظت و مراقبت از ابنیه، خودروها، تاسیسات، تجهیزات و نظایر آن در داخل یا مجاورت کارگاه ساختمانی.

موارد ایمنی مورد بحث در کارگاه های ساختمانی

وسایل ایمنی فردی در کارگاه های ساختمانی

وسایل و سازه های حفاظتی در کارگاه های ساختمانی

ایمنی در تخریب

ایمنی در گودبرداری وعملیات خاکی

ایمنی در اجرای اسکلت ساختمان

وسایل ایمنی و تجهیزات فردی در کارگاه های ساختمانی

وسایل و تجهیزات حفاظت فردی وسایلی از قبیل کلاه ایمنی، ماسک تنفسی، گوشی حفاظتی و حمایل بند کامل بدن است که برای حذف تماس مستقیم با عوامل زیان آور و یا مخاطره آمیز در محل کار، باید کارگران، افراد خویش فرما و سایر کسانی که در کارگاه ساختمانی فعالیت و یا به دلیلی وارد کارگاه می شوند، متناسب با نوع عوامل زیان آور محل کار، آنها را مورد استفاده قرار دهند. کارفرما موظف است این وسایل را تهیه و در اختیار افراد مذکور قراردهد و بر کاربرد آنها نظارت نماید.

مطلب مرتبط :
وسایل و تجهیزات حفاظت فردی در کارگاه های ساختمانی

کلاه ایمنی

در کلیه کارگاه های ساختمانی که در آنها احتمال وارد آمدن صدماتی به سر افراد در اثر سقوط فرد از ارتفاع یا سقوط وسایل، تجهیزات و مصالح و یا برخورد با موانع وجود دارد، باید از کلاه ایمنی استاندارد استفاده شود.

حمایل بند کامل بدن و طناب مهار

برای کارهایی از قبیل جوشکاری، سیم کشی و یا هر نوع کار دیگر در ارتفاع که امکان تعبیه سازه های حفاظتی برای جلوگیری از سقوط کارگران وجود نداشته باشد، باید وسایل وتجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع از قبیل حمایل بند کامل بدن، طناب مهار (طناب تکیه گاهی) و سایر وسایل متوقف کننده از نوع استاندارد تهیه و در اختیار آنان قرار داده شود.

عینک ایمنی و سپر محافظ صورت

به هنگام جوشکاری، برشکاری، آهنگری، ماسه پاشی (سند بلاست)، بتن پاشی (شاتکریت) و نظایر آن که نوع کار باعث ایجاد خطرهای برای سر و صورت و چشم کارگران می شود، باید عینک ایمنی و سپرمحافظ صورت استاندارد، مناسب با نوع کار و خطرهای مربوط تهیه و در اختیار آنان قرار گیرد.

ماسک های تنفسی حفاظتی

در مواردی که جلوگیری از انتشار گرد و غبار، گازها و بخارهای شیمیایی زیان آور و یا تهویه محیط آلوده به مواد مزبور، از لحاظ فنی ممکن نباشد، باید ماسک تنفسی حفاظتی استاندرد، مناسب با نوع کار، شرایط محیط و خطرهای مربوط، تهیه و در اختیار کارگران قرار داده شود.

کفش و پوتین ایمنی

برای کلیه کارگرانی که هنگام کار، پاهایشان در معرض خطر برخورد با اجسام داغ و برنده و یا سقوط اجسام قرار دارند، باید کفش و پوتین ایمنی استاندارد، متناسب با نوع کار و خطرهای مربوط تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد. همچنین برای کارگرانی که در معرض خطر برق گرفتگی قرار دارند، باید کفش ایمنی مخصوص عایق الکتریسیته تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد.

چکمه و نیم چکمه

در عملیات بتن ریزی و در مواردی که کار ساختمانی الزاما در آب انجام می شود، به منظور حفاظت پای کارگران در مقابل بتن، رطوبت، آب، گل و از این قبیل، باید به تناسب نوع کار، چکمه یا نیم چکمه لاستیکی استانلارد تهیه و در اختیار آنان قرار گیرد.

دستکش حفاظتی

به مظور حفظ جان کارگران برق کار که به هنگام کار در معرض خطر برق گرفتگی قرار دارند، باید دستکش عایق الکتریسته استاندارد تهیه و در اختیار آنان قرار گیرد.

لباس کار

در تمام محل های کار، باید لباس کار، متاسب با نوع کار و خطرهایی که کارگر با آن مواجه است، در اختیار وی قرار گیرد. به علاوه لباس کار باید طوری تهیه شود که موجب بروز حادثه شود وکارگر بتواند با آن به راحتی وظایف خود را انجام دهد. همچین قسمت هایی از لباس کار که در تماس با بدن کارگر می باشد باید فاقد زبری، لبه های تیز و برجسته باشد تا از تحریک پوست و یا عوارض دیگر جلوگیری بعمل آید.

گوشی حفاظتی

هرگاه در محل کار، کارگران در معرض صداهای شدید و مداوم باشند بابد گوشی حفاظتی مناسب تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد.

جلیقه نجات

در موقع کار بر فراز و یا نزدیکی آب و موقعی که خطر غرق شدن وجود دارد باید جلیقه نجات مناسب تهیه و در اختیار کارگران قرار گیرد.

گتر حفاظتی

به منظور حفاظت قسمت های پایینی ساق پای کارگرانی که در معرض پاشش فلزات مذاب یا جرقه های جوشکاری یا برشکاری قرار دارند باید گتر حافظتی مناسب تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد.

وسایل و سازه های حفاظتی در کارگاه های ساختمانی

این وسایل و تجهیزات جهت فراهم نمودن ایمنی کارگران درحال کار، عابران و تمامی کسانی که به نوعی با عملیات ساخت و ساز در گیر هستند میباشد.

جان پناه و نرده حفاظتی موقت

نرده حفاظتی موقت حفاظی است قائم که باید برای جلوگیری از سقوط افراد که ارتفاع سقوط بیش از ١٢٠ سانتی متر باشد نصب گردد. ارتفاع نرده حفاظتی موقت از کف طبقه یا سکوی کار نباید از 0/9 متر کمتر و از 1/10 متر بیشتر باشد. همچنین ارتفاع نرده حفاظتی موقت راه پله و سطوح شیبدار نباید از 0/75 متر کمتر و از 0/85 متر بیشتر باشد.

نرده حفاظتی باید در فواصل حداکثر ٢ متر، دارای پایه های عمودی باشد.

پاخور های حفاظتی

حفاظی است قرنیز مانند به ارتفاع 150 میلی متر که باید در طرف باز سکوهای کار جهت جلوگیری از لغزش و ریزش ابزار کار مصالح ساختمانی نصب گردد. پاخور ها بایداز چوب مناسب به ضخامت حداقل 25 میلی متر باشد.در صورت استفاده از ورق فولادی لبه های آن نباید تیز و برنده باشد.

راهرو سر پوشیده موقت

سازه ای است حفاظتی که به صورت موقت در پیاده رو ها یا سایر معابر عمومی برای جلوگیری از خطر های ناشی از پرتاب شدن مصالح، وسایل و تجهیزات ساختمانی ایجاد میشود.

ارتفاع راهروی سرپوشیده نباید کمتر از 2/5 متر و عرض آننیز نباید کمتر از 1/5 متر باشد مگر آنکه عرض پیاده روی موجود کمتر از آن باشد که در این صورت، هم عرض پیاده رو خواهد بود.

راهرو سر پوشایده باید فاقد هرگونه مانع بوده ودارای نور کافی در تمام اوقات باشد.

سقف راهرو وسایر قسمت های آن باید با توجه به مفاد مبحث "بارهای وارده بر ساختمان (مبحث ششم مقررات ملّی ساختمان)" توانایی تحمل هر گونه ریزش و سقوط احتمالی مصالح ساختمانی را داشته باشد.

لبه های بیرونی سقف راهرو باید دارای دیواره شیب داری از چوب یا فولاد مقاوم به ارتفاع حداقل 1 متر باشد.زاویه این حفاظ باید نسبت به سقف حداقل 30 و حداکثر 45 درجه به طرف خارج اختیار گردد.

سرپوش حفاظتی

پوششی است، که برای جلوگیری از آسیب ناشی از اثر سقوط اشیاء در دیواره اطراف ساختمان در حال احداث نصب میشود. سرپوش حفاظتی باید چنان طراحی و ساخته شود که در مقابل نیرو های وارده مقاوم بوده و در اثر ریزش مصالح یا ابزار بر روی آن خطری متوجه افراد،تجهیزات ومستحدثاتی که در زیر آن قرار دارند نگردد.

پوشش موقت فضاهای باز

کلیه ی پرتگاه ها و دهانه های باز در قسمت های مختلف کارگاه ساختمانی که احتمال خطر سقوط افراد را در بر دارند، باید تا زمان محصور شدن یا پوشیده شدن نهایی و یا نصب حفاظ ها، پوشش ها و نرده های دائمی و اصلی، به وسیله ی نرده ها یا پوشش های موقت به طور محکم و مناسب حفاظت گردند.

سقف موقت

برای سقف های موقت که به صورت سکوی کار مورد استفاده قرار میگیرند، باید از تخته های چوبی با ضخامت 50 میلی متر و پهنای 250 میلی متر که محکم به یکدیگر بسته شده باشند، استقاده شود.بعلاوه فاصله ی تکیه گاه تخته ها نباید بیش از 2/4 متر باشد.

تورهای ایمنی

تور های ایمنی باید در فاصله ی حداقل 2/4 متر و حداکثر 4/6 متر پایین تر از ناحیه یا تراز کاری نصب گردد تا در صورت سقوط کارگران، امکان اصابت آنها به اجسام سخت وجود نداشته باشد.

برپایی و نصب تور های ایمنی، همچنین جمع آوری و برچیدن آنها باید توسط شخص ذیصلاح و با استفاده از حمایل بند و کامل بدن و طناب مهار صورت گیرد.این تور ها قبل از استفاده و در مدت بهره برداری باید به طور مستمر توسط شخص ذیصلاح بازرسی و کنترل شود.استفاده از تور های فرسوده و آسیب دیده به هیچ وجه مجاز نمیباشد.

در استفاده و پرپایی و نصب تور های ایمنی، رعایت آیین نامه ی ایمنی کار در ارتفاع مصوب شورای عالی حفاظی فنی الزامی میباشد.

حصار حفاظتی موقت

سازه ای است موقتی که برای جلوگیری از ورود افراد متفرقه و غیر مسئول به داخل محدوده ی کارگاه ساختمانی ساخته و برپا میگردد.

ارتفاع حصار حفاظتی موقت نباید از کف معبر عمومی یا فضای مجاور آن کمتر از 1/9 متر باشد. حصار حفاظتی موقت باید در فواصل حداکثر دو متر دارای پایه های قائم باشد.

مصالحی که برای ساختار حصار حفاظتی موقت به کار میرود باید فاقد اجزاء و یا گوشه های تیز و برنده باشد، تا در صورت تماس و یا برخورد عابرین و یا کارگران با حصار برای آنها حادثه ای بوجود نیاید.

ایمنی در تخریب

در صورتی که ساختمان مورد تخریب دارای برقگیر باشد، ابتدا باید برقگیر از ساختمان جدا شود و در صورت لزوم مجددا در نزدیکترین فاصله نصب و آماده به کار گردد.

کلیه راه های ارتباطی ساختمان مورد تخریب به استثنای پلکان ها ، راه رو ها، نردبان ها و در هایی که برای عبور کارگران استفاده میشوند باید در تمام مدت تخریب مسدود گردند. بعلاوه نباید هیچ راه خروجی قبل از این که راه دیگر تعیین شده ای جایگزین شود تخریب گردد.

در صورتی که ارتفاع ساختمان مورد تخریب از ساختمان ها و تاسیسات همجوار بیشتر باشد و امکان ریزش مصالح و ابزار کار به داخل یا روی بنا ها و تاسیسات مجاور وجود داشته باشد ، باید اقدامات لازم از قبیل نصب سرپوش حفاظتی با مقاومت کافی بعمل آید.

هر یک از اجزاء سازه و تجهیزات مورد استفاده در تخریب اعم از کف موقت ، چوب بست، پله های موقت، سقف ، و سایر اجزاء راهروهای سر پوشیده و راهرو های عبور و مرور کارگران ، پلکان ها و نردبان ها نباید بیش از دو سوم مقاومت خود ، بارگذاری شوند.

میخ های موجود در تیر ها یا تخته های ناشی از تخریب باید بلافاصله به داخل چوب فرو کوبیده یا بیرون کشیده شوند.

برای حفظ و تامین بهداشت کارگران ، عابران و مجاورین کارگاه ساختمانی و همچنین حفاظت محیط زیست در هنگام عملیات تخریب ، باید با روش های مناسب از جمله عملیات آب پاشی از انتظار و پراکنده شدن گرد و غبار جلوگیری شود.بعلاوه تخریب در شیب به جز در مواقع اضطراری که باید به تایید مرجع رسمی ساختمان می رسد، مجاز نمی باشد.

تخریب سقف و کف

قبل از تخریب سقف باید راه های ورودی به طبقه زیر آن طوری مسدود گردد، که هیچ کس نتواند از آن رفت و آمد کند.

در تخریب طاق های شیروانی یا چوبی، ابتدا باید قسمت های پوششی سقف برداشته شود، سپس نسبت به برچیدن خرپا یا اسکلت سقف اقدام گردد.

در تخریب سقف هایی که از بتن پیش تنیده یا پس کشیده تشکیل یافته اند، باید توجه کافی به انرژی ذخیره شده در بتن و خطرهای احتمالی ناشی از آزاد شدن آن به عمل آید.

هنگام تخریب سقف طاق ضربی، باید پس از برداشتن قسمتی از آجرها و مصالح بین دو تیرفولادی، روی تیرها یا تیرچه ها، تخته های چوبی سالم به عرض ٢۵٠ میلی متر و ضخامت ۵٠ میلی متر به طور عرضی و به تعداد کافی قرار داده شود تا کارگران مربوط بتوانند روی آنها به طور مطمئن مستقر شده و به کار خود ادامه دهند.

تخریب دیوار

هیچ یک از تکیه گاه ها نباید در طبقه ای برداشته شود، مگر آنکه کلیه بارهای مربوط به آن قبلا تخریب یا برداشته شده باشد.

تمام یا قسمتی از دیواری که ارتفاع آن بیش از ٢٢ برابر ضخامت آن باشد، نباید بدون مهاربندی جانبی آزاد بماند، مگر اینکه اساسا برای ارتفاع بیشتر محاسبه و ساخته شده باشد.

قبل از تخریب هر یک از دیوارها، باید تا فاصله ٣ متری از آنها کلیه سوراخهایی که در کف قرار دارند با پوشش موقت مناسب پوشانده شوند.

تخریب دیوارهایی که برای نگهداری خاک زمین یا ساختمان مجاور ساخته شده اند، باید پس از اجرای سازه های نگهبان انجام شود.

ایمنی در گود برداری و عملیات خاکی

موقعیت تاسیسات زیرزمینی از قبیل چاه ها، کانال های فاضلاب، چشمه ها و قنوات قدیمی، لوله کشی آب و گاز، کابل های برق و تلفن که ممکن است در حین عملیات گودبرداری و خاک برداری موجب بروز خطر و حادثه گردند و یا خود دچار خسارت شوند، مورد بررسی و شناسایی قرار گرفته و با همکاری سازمان های ذیربط، نسبت به تغییر مسیر دایم یا موقت و یا قطع جریان و همچنین ایمن سازی آنها اقدام گردد.

کلیه اشیاء زائد از قبیل تخته سنگ، ضایعات ساختمانی و یا بقایای درختان که ممکن است مانع از انجام کار شده و یا موجب بروز حوادث شوند، باید از زمین مورد نظر خاج گردند.

چنانچه محل مورد نظر برای عملیات خاکی، نظیر حفر چاه در معابر عمومی یا محل های باشد که احتمال رفت و آمد افراد متفرقه وجود دشته باشد، باید با اقدامات احتیاطی از قبیل محصور کردن محوطه حفاری، نصب علائم هشدار دهنده و وسایل کنترل مسیر، از ورود افراد به منطقه حفاری جلوگیری به عمل آمده و دهانه این گونه محل ها در پایان کار روزانه مسدود گردند.

برای جلوگیری از بروز خطرهایی نظیر پرتاب سنگ، سقوط افراد، حیوانات، مصالح ساختمانی و ماشین آلات، سرازیر شدن آب به داخل گود و نیز برخورد افراد و وسایل نقلیه با کارگران و وسایل و ماشین آلات حفاری و خاکبرداری، باید اطراف محل گودبرداری و خاکبرداری به نحو مناسب محصور و محافظت شود.

مواد حاصل از گودبرداری نباید به فاصله کمتر از ١ متر از لبه گود ریخته شوند. همچنین این مواد نباید در پیاده روها و معابر عمومی به نحوی انباشته شوند که مانع عبور و مرور گردیده یا موجب بروز حادثه گردند.

در گودبرداری ها، عرض معابر و راههای شیب دار (رمپ) احداثی ویژه وسایل نقلیه نباید کمتر از ۴ متر باشد.

ایمنی در اجرای اسکلت ساختمان

اجرای سازه های فولادی

در موقع نصب و برپایی اجزای فولادی سازه از قبیل ستون ها، تیرها یا خرپاها، باید قبل از جدا کردن نگهدارنده ها و رها کردن آنها، حداقل های تعیین شده در نقشه های نصب برای جوشکاری و یا بستن پیچها و مهره ها انجام گرفته باشد. همچنین قبل از نصب هر عضو سازه بر روی سازه دیگر، عضو زیرین سازه باید 100 % پیچ و مهره یا جوشکاری شده باشد.

در موقع نصب ستون ها، برای جلوگیری از سقوط ستون های نصب شده، باید این ستون ها به وسیله تیرهای واسط با سایر ستونها مهار شوند. چنانچه اتصال ستون ها به وسیله تیرهای واسط امکان پذیر نباشد، باید با نظر شخص ذیصلاح موقتا با مهارهای جانبی پایدار گردند. در هر حال هیچ ستونی نباید قبل از ایجاد اتصال با ستون های مجاور و تامین پایداری آن رها شود.

برای بالا بردن تیرآهن و سایر اجزای فولادی باید از کابل های فولادی و طنابهای مخصوص محکم و مناسب با ضرایب اطمینان مندرج درآئین نامه وسایل حمل ونقل و جابجا کردن مواد و اشیا، در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی استفاده شود. همچنین برای جلوگیری از صدمه دیدن کابل فولادی در اثر خمش بیش از حد، باید قطعات چوب و یا مواد مشابه بین تیرآهن و کابل قرار داده شود. استفاده از زنجیر برای بستن تیرآهن و سایر اجزای فولادی مجاز نمی باشد.

اجرای سازه های بتنی

در موقع برداشتن قالب بتن ،باید از گرفتن کامل بتن با رعایت ضوابط و مقررات مبحث طرح و اجرای ساختمان های بتن آرمه (مبحث ٩ مقررات ملی ساختمان) اطمینان حاصل گردد. در بازکردن و نگهداری قالب ها باید احتیاط های لازم به منظور حفاظت کارگران از خطر احتمالی سقوط، لغزش و یا واژگونی قالب ها به عمل آید.

میخ های موجود در تخته ها و سایر اجزای قالب های چوبی باید بلافاصله بعد از باز شدن قالب به داخل چوب فرو کوبیده یا بیرون کشیده شود.

کارگرانی که به طور مداوم با سیمان کار می کنند و یا در اندود، بتن پاشی (شاتکریت) یا چکشی کردن بتن فعالیت دارند، باید با رعایت مفاد فصل ١٢ - ۴ (مبحث 12 مقرارت ملی ساختمان فصل 4) به دستکش، عینک و ماسک تنفسی حفاظتی مناسب مجهز باشند.

دستگاه بتن ساز باید مجهز به ضامن باشد تا در هنگام تمیز کاری دستگاه از بکار افتادن اتفاقی آن پیشگیری بعمل آید.